نوع مقاله : علمی- پژوهشی

نویسندگان

1 استاد گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشکدۀ علوم‌انسانی، دانشگاه گیلان، گیلان، ایران.

2 دانشجوی دکتری ادبیات عرفانی، دانشکدۀ علوم‌انسانی، دانشگاه گیلان، گیلان، ایران

چکیده

با اینکه معمولاً توجه به مسائل محیط زیستی و حیوانات، از دغدغه‌های متأخر بشری به حساب می‌آید، باید دانست مسئلۀ «حیوان» و شأن وجودی آن، از مباحث درازدامن در حکمت و تصوف اسلامی است. ابن‌عربی در شرح آیاتی از سورۀ «صافات» مبنی‌بر رؤیای ابراهیم نبی و ذبح پسرش، این پرسش را پیش می‌کشد که حیوانِ قربانی چه مقامِ بلندمرتبه‌ای دارد که می‌تواند جایگزین پسرِ پیغمبر باشد. شیخ‌اکبر بررسی این سؤال را منوط‌به مبحث حضرت خیال می‌داند، چرا که معتقد است این رویدادها در عالم خیال واقع شده است و ابراهیم پیغمبر نتوانسته این رؤیای مهم را تعبیر کند. درست است که گرانیگاه مبحث شیخ، در فص اسحاقی از فصوص، رقم می‌خورد، اما رد رویکردِ متفاوت شیخ نسبت‌به مسئلۀ حیوان را در آثار دیگر او نیز می‌توان سراغ گرفت. ابن‌عربی به شأن وجودی جانوران توجهی ویژه داشته است. نگاهِ دیگرگونِ او به حیوان نه تنها نسبت‌به بسیاری از هم‌نفسانِ و همتایان روزگارش، بلکه نسبت‌به حیات معاصرِ بشری نیز، نگاهی قابل تأمل است. روایت‌هایی در این جستار مورد توجه قرار گرفته که ابن‌عربی در آن اندیشه‌های متفاوتی نسبت‌به مقام حیوانی اظهار داشته است، به نحوی که در موقعیت‌های مختلف، حیواناتی نظیر شتر، گربه و گورخر را در جایگاهی رفیع‌تر از انسان‌ها و گاه بعضی از عرفا عنوان می‌کند. از نظر ابن‌عربی حیوان نزد خداوند دارای جایگاه ویژه‌ای است. به‌زعم او، جانوران، به هر دو نوع ادراک ظاهری و باطنی مجهز هستند و برخلاف آدمی، معرفتِ حیوانات نسبت‌به خداوند، معرفتی فطری است.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

Investigating the existential dignity of Animal in Ibn Arabi's opinions and thoughts

نویسندگان [English]

  • Ali Safayi Sangari 1
  • Mohtaba Houshyar Mahboub 2

1 Professor, Department of Persian Language and Literature, Faculty of Humanities, University of Gilan, Gilan, Iran

2 PhD student of Mystical Literature, Faculty of Humanities, University of Gilan, Gilan, Iran

چکیده [English]

While attention to environmental issues and animals is usually considered a recent human concerns, the issue of "animal" and its existential dignity has long been a topic of discussion in Islamic wisdom and Sufism. In his interpretation of verses from Surah “Safat” regarding Prophet Ibrahim’s dream and the sacrifice of his son, Ibn Arabi raises the question: what high status does the sacrificial animal possess that it could replace the prophet’s son? Sheikh Akbar believes that investigating this question requires understanding the world of Khayal, as he posits that these events occurred in Khayal and that Ibrahim was unable to interpret the dream’s significance. It is Although the primary focus of Sheikh's discussion is within Ishaq's chapter, evidence of his unique approach to the animal question can also be found in his other works. Ibn Arabi gave particular consideration to the existential dignity of animals, and his distinctive view remains thought-provoking, not only in comparison to his contemporaries but also in relation to contemporary human life.  This essay notes narratives in which Ibn Arabi expressed diverse thoughts on the status of animals, suggesting that, in certain instances, animals such as camels, cats and zebras hold a higher position than humans and even some Sufis. According to Ibn Arabi, animals have a special place with God. He believed that animals possess both outward and inward perception and that, unlike humans, their knowledge of God is innate.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Ibn Arabi
  • Animal
  • KHAYAL
  • Existential dignity
قرآن کریم.
آلموند، یان. (۱۳۹۹). تصوف و ساختارشکنی: بررسی تطبیقی آرای دریدا و ابن‌عربی. ترجمۀ فریدالدین رادمهر. تهران: کتاب پارسه.
ابن‌عربی، محی‌الدین. (۱۳۶۷). ده رسالۀ مترجم. مقدمه و تصحیح و تعلیقات از نجیب مایل هروی. تهران: مولی.
ابن‌عربی، محی‌الدین. (۱۳۸5). فصوص‌الحکم. درآمد، برگردان متن، توضیح و تحلیلِ محمدعلی و صمد موحد. تهران: کارنامه.
ابن‌عربی، محی‌الدین. (۱۳87). فصوص‌الحکم. ترجمه و تصحیحِ محمد خواجوی. تهران: مولی.
ابن‌عربی، محی‌الدین. (۱۳۹۲). انسان کامل. گردآورنده: محمود محمود الغراب. ترجمۀ گل‌بابا سعیدی. تهران: جامی.
ابن‌عربی، محی‌الدین. (۱۳۹۳). فصوص‌الحکم. ترجمۀ علی شالچیان نظر. تهران: الهام.
ابن‌عربی، محی‌الدین. (۱۴۰۰). صوفیان اندلس. ترجمۀ بخشی از روح‌القدس. ترجمه و تحقیق از سید رضا فیض. تهران: هرمس.
استرآبادی، محمدتقی. (1358). شرح فصوص‌الحکم منسوب به ابونصر فارابی. به‌کوشش محمدتقی دانش‌پژوه. تهران: مؤسسۀ مطالعات اسلامی دانشگاه مک گیل.
بندرریگی، محمد. (1371). فرهنگ عربی-فارسی. تهران: لوحه.
پارسا، خواجه محمد. (1366). شرح فصوص‌الحکم. تصحیحِ جلیل مسگرنژاد. تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
تِلِمسانی، عفیف‌الدین. (۱۳۹۲). شرح فصوص‌الحکم. مقدمه، تصحیح و تعلیقاتِ اکبر راشدی‌نیا. تهران: سخن‌.
جهانگیری، محسن. (۱۳۶۸). محیی الدین‌بن‌عربی چهرۀ برجستۀ عرفان اسلامی. تهران: دانشگاه تهران.
چیتیک، ویلیام. (۱۳۸۴). عوالم خیال: ابن‌عربی و مسئلۀ اختلاف ادیان. ترجمۀ قاسم کاکایی. تهران: هرمس.
خوارزمی، تاج الدین حسین‌بن‌حسن. (1364). شرح فصوص‌الحکم محی الدین‌بن‌عربی. جلد1. به‌اهتمام نجیب مایل هروی. تهران: مولی.
سعدی، مصلح‌بن‌عبدالله. (1386). کلیات سعدی. تصحیحِ محمدعلی فروغی. تهران: امیرکبیر.
شعرانی، عبدالوهاب. (۱۳۸۸). طلای سرخ. ترجمۀ احمد خالدی. تهران: سروش.
صفایی سنگری، علی؛ کارگر، الهام. (1401). «تحلیل عناصر واژگانی ترجمان‌الاشواق ابن‌عربی برمبنای رویکرد زبان‌شناسی زیست‌محیطی». ادبیات عرفانی، دانشگاه الزهرا(س). 14(30). صص69 – 45.
عطار نیشابوری، فریدالدین. (۱۳۹1). تذکرة‌ الاولیا. تصحیحِ محمد استعلامی. تهران: زوار.
عفیفی، ابوالعلا. (۱۳۸۰). شرحی بر فصوص‌الحکم. ترجمۀ نصرالله حکمت. تهران: الهام.
قیصری، داوود. (۱۳۸۷). شرح قیصری بر فصوص‌الحکم. ترجمۀ محمد خواجوی. تهران: مولی.
کاشانی، عزالدین. (۱۳۹۰). مصباح‌الهدایه و مفتاح‌الکفایه. تصحیح و مقدمه و تعلیقات از جلال‌الدین همایی. تهران: هما.
کاکایی، قاسم. (۱۳۸۱). وحدت وجود: به روایت ابن‌عربی و مایستر اکهارت. تهران: هرمس.
کربن، هانری. (1401). تخیل خلاق در عرفان ابن‌عربی. ترجمۀ انشاالله رحمتی. تهران: سوفیا.
کیرکگور، سورن. (۱۳۹۳). ترس و لرز. ترجمۀ عبدالکریم رشیدیان. تهران: نی.
مستوفی، عبدالله. (1400). محاکمۀ انسان و حیوان. از رسائل اخوان‌الصفا. به‌اهتمام غزاله باغستانی. تهران: علم.
Chittick, William.c (1989). Ibn al-Arabis metaphysics of imagination: The sufi path of knowledge. State university of New York press.
Chittick, William.c (2009). The wisdom of animals. journal of the muhayiddin ibn Arabi society. Vol.46.p27-37.
Khan, pasha.m. (2008). The hierarchy of creatures in the Ringstones of wisdom. journal of the muhayiddin ibn Arabi society. Vol.43.p21-50
 
Afifi, Abolala (2002).Sharhe fosous alhekam. tajome nasrollah hekmat. Tehran: elham. (In Persian)
Almond, yan (2021). Tasavvof va sakhtarshekani: barresiye tatbiqiye araye derida va ibn arabi. Tarjomeye farideddin radmehr. Tehran: ketab parse. (In Persian)
Astarabadi, Mohamnadtaqi(1980). Sharhe fosous alhekam mansoub be abu nasr farabi. Be ehtemam mohamnadtaqi daneshpajouh. Tehran:Institute of Islamic Studies, McGill University. (In Persian)
Attar neyshabouri, Farideddin (2013). Tazkaratol oliya. Tashih mohammad estelami. Tehran: zavvar. (In Persian)
Bandarrigi, Mohammad (1993). Farhang arabi-farsi. Tehran: lohe. (In Persian)
Gheysari, Davood (2009). Sharhe fosous alhekam. Tarjome mohammad khajavi. Tehran: mola. (In Persian)
Chittick, William (2006). Avalem khiyal: ibn arabi va masale ekhtelaf adyan. Tarjome ghasem kakaee. Tehran: hermes. (In Persian)
Corbin, Henry (2023). Takhayyol khallaq dar erfan ibn arabi. Tarjome enshaallah rahmati. Tehran sofiya. (In Persian)
Ibn arabi, Mohiyeddin (1989). Dah resaleye motarjem. Be ehtemam najib mayel heravi. Tehran: mola. (In Persian)
Ibn arabi, Mohiyeddin (2007). Fosous alhekam. Tarjome va tafsir mohammad ali va samad movahhed. Tehran: karname. (In Persian)
Ibn arabi, Mohiyeddin (2009). Fosous alhekam. Tarjome va tashih mohammad khajavi. Tehran: mola. (In Persian)
Ibn arabi, Mohiyeddin (2014). Ensan kamel. Gerdavarande mahmoud mahmoud ghorab. Tarjome golbaba saeedi. Tehran: jami. (In Persian)
Ibn arabi, Mohiyeddin (2015). Fosous alhekam. Tarjome ali shalchiyannazar. Tehran: elham. (In Persian)
Ibn arabi, Mohiyeddin (2022). Soufiyan andolos: tarjome bakhshi az rouholghodos. Tarjome seyyed reza feyz. Tehran: hermes. (In Persian)
Jahangiri, Mohsen (1990). Ibn arabi chhreye barjasteye erfan eslami. Tehran: tehran university. (In Persian)
Kakaee, Ghasem (2003). Vahdat vojoud be revayat ibn arabi va Meister Eckhart . Tehran: hermes. (In Persian)
Kashani, Ezeddin (2012). Mesbahol hedaye va meftahol kefaye. Tashih jalaleddin homaee. Tehran: homa. (In Persian)
Kharazmi, Tajoldin hoseybne hasan (1986). Sharhe fosous alhekam. Jeld avval. Be ehtemam najib mayel heravi. Tehran: mola. (In Persian)
Kierkegaard, Søren (2015). Tars va larz. Tarjome abdolkarim rashidiyan. Tehran: ney. (In Persian)
Mostofi, Abdollah (2022). Mohakemeye ensan va heyvan. Az rsael akhvanossafa. Be ehtemam ghazale baghestani. Tehran: elm. (In Persian)
Parsa, Khaje mohammad (1988). Sharhe fosous alhekam. Tashih jalil mesgarnejad. Tehran: markaz nashr daneshgahi. (In Persian)
Sadi, Muslihebne Abdollah(2008). Kolliyat sadi. Tashih mohammad ali foroughi. Tehran: amir kabir. (In Persian)
Shaerani, Abdolvahhab (2010). Talaye sorkh. Tarjome ahmad khaledi. Tehran: soroush. (In Persian)
Safayi Sangari, A. and Kargar, E. (2022). Analyzing the Lexical Elements of Ibn Arabi’s Tarjumān al-Ashwāq Based on the Environmental Linguistics Approach. Mystical Literature, 14(30), 45-69. doi: 10.22051/jml.2022.42035.2410. (In Persian)
Telemesani, Afifeddin(2014). Sharhe fosous alhekam. Tashih akbar rashediniya. Tehran: sokhan. (In Persian)