آتشسودا، محمدعلی. (1386). «روایتشناسی شرح شطحیات». علوم اجتماعی و انسانی دانشگاه شیراز. دورۀ 26. ش 2 (پیاپی 51). صص 1- 25.
ابن‌سینا. (1366). کتاب الحدود.ترجمۀ محمدمهدی فولادوند. سروش. تهران.
ابنعربى، محیىالدین. (بیتا). الفتوحات المکیة. 4 جلدی. دار الصادر. بیروت.
استیس، والتر ترانس. (1375). عرفان و فلسفه. ترجمۀ بهاءالدین خرمشاهی. چ چهارم. سروش. تهران.
اسدی، محمدجعفر. (1389). «شطحیات و حال در عرفان». ادیان و عرفان. س 6. ش 24. صص 157- 175.
باخرزى، یحیى. (1383). اوراد الأحباب و فصوص الآداب، به کوشش ایرج افشار. چ دوم. انتشارات دانشگاه تهران. تهران.
بدوی، عبدالرحمن. (1978). شطحات الصوفیه. چ سوم. وکالۀ المطبوعات. کویت.
بریه، امیل. (1374). تاریخ فلسفه. ترجمة علیمراد داودی. مرکز نشر دانشگاهی. تهران.
بقلی شیرازی، روزبهان. (1374). شرح شطحیات. چ سوم. طهوری. تهران.
ـ بقلی شیرازی، روزبهان . (1426 ق.). مشربالأرواح. دارالکتب العلمیة. بیروت.
پترسون و دیگران. (1383). عقل و اعتقاد دینی. ترجمۀ احمد نراقی. چ چهارم. طرح نو. تهران.
پورنامداریان، تقی. (1364). رمز و داستانهای رمزی. چ سوم. علمی و فرهنگی. تهران.
تقوی، محمد. (1385). «شطح، سرریزهای روح بر زبان». دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه خوارزمی. س 14. ش 55 و 54. صص 37- 71.
تهانوی، محمد اعلی بن علی. (1996). موسوعۀ کشاف اصطلاحات الفنون و العلوم. به کوشش رفیق العجم و علی دحروج. مکتبۀ لبنان. بیروت.
جرجانی، سیدشریف علیبن محمد. (1321 ق). التعریفات. المطبعۀ الحمیدیۀ المصریۀ. قاهره.
جوکار، منوچهر. (1384). «ملاحظاتی دربارۀ شطح و معانی آن». مجلۀ مطالعات عرفانی دانشگاه کاشان. ش 1.
جیمز، ویلیامز. (1372). دین و روان. ترجمۀ مهدی قائمی. انقلاب اسلامی. تهران.
حائری، محمدحسن و ابراهیم رحیمی زنگنه. (1389). «مبانی نظری شطحیات عرفانی از نگاه مولانا». فصلنامۀ زبان و ادب پارسی. ش 43. صص 33- 46.
داراشکوه، محمد. (1352). حسنات العارفین. تصحیح و مقدمۀ سید مخدوم رهین. مؤسسۀ تحقیقات و انتشارات ویسمن. تهران.
زرقانی، سیدمهدی و الهام اخلاقی. (1391). «تحلیل ژانر شطح براساس نظریة کنش گفتار». دوفصلنامة علمی- پژوهشی ادبیات عرفانی دانشگاه الزهرا. س 3. ش 6.
ستاری، جلال. (1372). مدخلی بر رمزشناسی عرفانی. مرکز. تهران.
سراج طوسى، ابونصر. (1914 م.). اللمع فى التصوف. مطبعة بریل. لیدن.
سهروردی، شهابالدین. (1372). مجموعۀ مصنفات شیخ اشراق. تصحیح هانری کربن. مؤسسۀ مطالعات و تحقیقات فرهنگی. تهران.
سهلگی، محمد بن علی. (1384). دفتر روشنایی. ترجمة محمدرضا شفیعی کدکنی. سخن. تهران.
شفیعی کدکنی، محمدرضا. (1373). موسیقی شعر. چ چهارم. آگاه. تهران.
شهابی، محمود. (1361). رهبر خرد. قسمت منطقیات. کتابخانه خیام. تهران.
صباحی، محمود. (1385). «سخن بتشکن» (تأملی کوتاه دربارة شطح). مجلۀ رودکی. ش 4. صص 58- 59.
عبد الرزاق کاشانى. (1380). مجموعۀ رسائل و مصنفات کاشانى. چ 2. میراث مکتوب. تهران.
عبیدینیا، محمدامیر و سعیدهزمان رحیمی. (1387). «از سوررئالیسم فرانسوی تا روزبهان بقلی» (جلوههای فراواقعی در شطحیات صوفیه). نامۀ پارسی. ش 46 و 47. صص 33- 59.
عینالقضات همدانى. (1385). دفاعیات (شکوى الغریب). قاسم انصاری. چ دوم. منوچهرى. تهران.
غزالى، ابوحامد محمد. (1386). ترجمۀ احیاء علوم الدین. ترجمۀ مؤیدالدین خوارزمى. به کوشش حسین خدیوجم. نشر علمی و فرهنگی. تهران.
فارابی، محمدبن محمد. (1986). المنطق عند الفارابی. به کوشش رفیق العجم. دار المشرق. بیروت.
فخر رازی، امام محمد. (1381). منطق الملخص. تحقیق و تعلیق احد فرامرز قراملکی و آدینه اصغرینژاد. دانشگاه امام صادق. تهران.
فرهمند، محمد. (1389). «میدان شطحیات عرفانی». فصلنامۀ تخصصی عرفان. س 6. ش 23. صص 43- 63.
فولادی، علیرضا. (1387). زبان عرفانی. فراگفت. قم.
کربن، هانری. (بیتا). «شطح». ترجمۀ سیمیندخت جهانپناه تهرانی. آینده. س 9. ش 7. صص 509- 517 و 890- 894.
کربن، هانری. (1384). «پارادوکسهای صوفیانه». ترجمۀ سعید نورینشاط. کیهان فرهنگی. س 10. ش 6. صص 10- 13.
مدرسی، فاطمه و همکاران. (1390). «شطحیات عینالقضات همدانی». فصلنامۀ ادبیات عرفانی و اسطورهشناختی. س 7. ش 25. صص 167- 192.
ملایری، موسی. (1388). «منطق تعریف در بوتۀ نقد و داوری». مجلۀ حکمت و فلسفه. س 5. ش 3. صص 85- 102.
مولوی، جلالالدین محمد. (1362). فیه ما فیه. تصحیح بدیعالزمان فروزانفر. چ 5. امیرکبیر. تهران.
میرباقریفرد، سیدعلیاصغر و مسعود آلگونه جونقانی. (1389). «تحلیل شطح برمبنای تفکیک وجودشناختی و معرفتشناختی». ادبپژوهی. ش 13. صص 29- 60.
مینوی، مجتبی. (1372). احوال و اقوال شیخ ابوالحسن خرقانی اقوال اهل تصوف دربارة او به ضمیمة نورالعلوم. چ پنجم. بینا. تهران.
نقطوی، میرسیدشریف. (بیتا). شرحخبطۀالبیان. نسخۀ خطی شمارۀ 1015. کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران. تهران.
نوروزپور، لیلا. (1387). «اشارتهای سبحانی، بررسی دیدگاههای متعارض در باب شطح». مجلۀ دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران. ش 186. صص 195- 209.
نویا، پل. (1373). تفسیر قرآنی و زبان عرفانی. ترجمۀ اسماعیل سعادت. مرکز نشر دانشگاهی. تهران.
)