Document Type : Scientific-research

Authors

1 PhD student of Persian Language and Literature, Alzahra University, Tehran, Iran

2 Professor of Persian Language and Literature, Alzahra University, Tehran, Iran

Abstract

Abstract

Being present for centuries, myths are our ancestors’ heritage that continues to reverberate in man’s unconscious mind. They contain symbols, frequently reflected in a variety of forms in literary and art works of different eras.
Using these symbols for depicting a panoramic world will connect myths –which are often about supernatural incidences- to mysticism –which illustrates the unseen. The Mirror is one of these symbols that have been miscellaneously presented in mythical and mystical texts.
This paper aims at providing a descriptive-analytic answer to this question: how is the Mirror symbol reflected in Bundahishn and Mersaad-al-Ibad as two mythical and mystical texts?
In Bundahishn, one of the primal Zoroastrian religious texts as well as Pahlavi interpretations of Avesta, the Mirror is considered as one of the five parts of human body. The Mirror is the part which returns to the Sun and will be bestowed back to the humans by the Sun in the Resurrection Day to enable them to recognize themselves.
In Mersaad, also one of the most important Persian prose and Islamic Mysticism interpretations, the Mirror has accepted a poetical function and has almost touched on the concept of “perfect man”. The inner world of men is the mirror-work of God. After death, these mirrors will be brought together to make up a full-length, God-reflecting mirror.

.

Keywords

منابع
1. ابن‌عربی، محی‌الدین. (1370). فصوص‌الحکم. تعلیق ابوالعلاء عفیفی. چ 2، الزهرا (س). تهران
2. اسلامی ندوشن، محمدعلی. (1377). باغ سبز عشق. یزدان. تهران.
3. بصیری، مریم. (1393). قصة آفرینش در ایران پیش و پس از اسلام. عصر داستان. تهران.
4. بلوکی، مهتاب. (1386). ژان ژنه و نگرشی متفاوت بر مضمون آینه. شناخت پژوهشنامة علوم انسانی. ش 54. صص 91- 100.
5. بهنام‌فر، محمد. (1387). وحی دل مولانا. به­نشر. مشهد.
6. بیلسکر، ریچارد. (1391). اندیشة یونگ. ترجمة حسین پاینده. چ 4. فرهنگ جاوید. تهران.
7. پورنامداریان، محمدتقی. (1389). رمز و داستان‌های رمزی در ادب فارسی. چ 7. علمی و فرهنگی. تهران.
8. پورنامداریان، تقی و محمد خسروی شکیب. (1387). دگردیسی نمادها در شعر معاصر. پژوهش زبان و ادبیات فارسی. ش 11. صص 147- 162.
9. حافظ، شمس‌الدین محمد. (1389). دیوان حافظ. به کوشش سیدمحمد راستگو. نی. تهران
10. دادگی، فرنبغ. (1390). بندهشن. گزارش مهرداد بهار. چ 4. توس. تهران.
11. دوبوکور، مونیک. (1387). رمزهای زنده­جان. ترجمۀ جلال ستاری. چ 3. مرکز. تهران.
12. دهخدا، علی‌اکبر. (1377). لغت‌نامة دهخدا. ج 1. چ 2. دورة جدید. دانشگاه تهران. تهران.
13. ذوالفقاری، محسن و حجت‌اله امیدعلی. (1392). نمادپردازی در چند شاعر شعر نو و مقایسة آن‌ها با هم. سبک‌شناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب). سال 6. ش 1. شمارۀ پیاپی 19. صص 189- 204.
14. رازی، نجم‌الدین دایه. (1391). مرصادالعباد. تصحیح محمدامین ریاحی. چ 15. علمی و فرهنگی. تهران.
15. روشن، امین. (1386). آیینة در اندیشة مولانا. ادیان و عرفان. ش 11. صص 107- 121.
16. زنجانی، برات. (1384). احوال و آثار و شرح مخزن‌الاسرار نظامی گنجوی. چ 7. دانشگاه تهران. تهران.
17. ستاری، جلال. (1384). مدخلی بر رمزشناسی عرفانی. چ 2. مرکز. تهران.
18. سجادی، سیدجعفر. (1389). فرهنگ اصطلاحات و تعبیرات عرفانی. چ 9. طهوری. تهران.
19. سرلو، خوان ادواردو. (1392). فرهنگ نمادها. ترجمة مهرانگیز اوحدی. چ 2. دستان. تهران.
20. سهروردی، شهاب‌الدین. (1393). عقل سرخ. چ 9. مولی. تهران.
21. ــــــــــــــــــــ . (1388). لغت موران. چ 3. به کوشش حسین مفید. مولی. تهران.
22. شفیعی‌کدکنی، محمدرضا. (1392). زبان شعر در نثر صوفیه. سخن. تهران.
23. شوالیه، ژان و آلن گربران. (1388). فرهنگ نمادها. ج 1. چ 3. ترجمة سودابه فضایلی. جیحون. تهران.
24. عمید زنجانی، عباسعلی. (1367). تحقیق و بررسی در تاریخ تصوف. چ 2. دارالکتب الاسلامیه. تهران.
25. فتوحی، محمود. (1395). بلاغت تصویر. چ 4. سخن. تهران.
26. فره‌وشی، بهرام. (1381). فرهنگ فارسی به پهلوی. چ 3. دانشگاه تهران. تهران.
27. کریستین­سن، آرتور. (1389) نخستین انسان و نخستین شهریار در تاریخ افسانه‌ای ایران. ترجمة ژاله آموزگار و احمد تفضلی. چشمه. تهران.
28. کمپبل، جوزف (1394). تو آن هستی. دوستان. تهران.
29. لانگ، اندرو. (1386). قصه‌های پریان کتاب زرد. ترجمة علی‌اکبر خداپرست. لوک (وابسته به انتشارات کاروان). تهران.
30. ــــــــــ . (1387الف). قصه‌های پریان کتاب آبی. چ 3. ترجمة علی‌اکبر خداپرست. لوک (وابسته به انتشارات کاروان). تهران.
31. ــــــــــ . (1387ب). قصه‌های پریان کتاب قرمز. ترجمة علی‌اکبر خداپرست. لوک (وابسته به انتشارات کاروان). تهران.
32. لاهیجی، شمس‌الدین محمد. (1391). مفاتیح الاعجاز فی شرح گلشن راز. تصحیح و تعلیق محمدرضا برزگر خالقی و عفت کرباسی. چ 10. زوار. تهران.
33. لوفلر دلاشو، مارگریت (1386). زبان رمزی قصه‌های پریوار. چ 2. ترجمة جلال ستاری. توس. تهران.
34. مشرف، مریم. (1383). آینه و چنگ در زبان مولوی. زبان و ادبیات فارسی. س 12. ش 45- 46. صص 81- 106.
35. مقیم­پور بیژنی، طاهره. (1389). آینه و قاب آینه در تاریخ هنر ایران. کتاب ماه هنر. ش 140. تهران. صص 98- 103.
36. میرفخرایی، مهشید. (1366). آفرینش در ادیان. مؤسسۀ مطالعات و تحقیقات فرهنگی. تهران.
37. نامورمطلق، بهمن. (1392). درآمدی بر اسطوره‌شناسی: نظریه‌ها و کاربردها. سخن. تهران.
38. نظامی گنجوی، الیاس بن یوسف. (1388). خسرو و شیرین. چ 2. مصحح حسن وحید دستگردی. زوار. تهران.
39. هال، جیمز. (1380). فرهنگ نگاره‌ای نمادها در هنر شرق و غرب. ترجمة رقیه بهزادی. فرهنگ معاصر. تهران.
 
40. Mackenzie, D. N. (1986). A Concise Pahlavi Dictionary. 3rd Edition. Oxford University Press. London.