محمود ندیمی هرندی؛ تهمینه عطائی کچوئی
چکیده
کتاب پند پیران براساسِ یک نسخۀ خطیِ محفوظ در موزۀ بریتانیا به همت جلال متینی تصحیح و در 1357 منتشر شد. نام کتاب و نام نویسنده و تاریخِ تألیفِ آن در متن کتاب نیامده است. در این مقاله، ابتدا دستنوشتههای ...
بیشتر
کتاب پند پیران براساسِ یک نسخۀ خطیِ محفوظ در موزۀ بریتانیا به همت جلال متینی تصحیح و در 1357 منتشر شد. نام کتاب و نام نویسنده و تاریخِ تألیفِ آن در متن کتاب نیامده است. در این مقاله، ابتدا دستنوشتههای دیگر پند پیران را معرفی میکنیم که به نامهای «مواعظ الفردوس» و «مناقب الأولیاء» مکتوب شده است. سپس، برای نخستین بار، به تحریر تازۀ آن به نام «جامع الحکایات» اشاره میکنیم که نصراللهبنشهرالله ترمذی در قرن دهم یا یازدهم هجری نوشته است. البته بهدلیلِ آن که نصرالله ترمذی هیچ اشارهای به اصل کتاب نکرده؛ بلکه مدعی شده که حکایتها را خود جمع کرده است، کارِ او از نوعِ انتحال قلمداد میشود. در ادامه، برای نخستین بار، ترجمۀ عربیِ پند پیران را به نام «حکایات الصالحین» معرفی میکنیم و اطلاعات و دریافتهای تازهای دربارۀ نامِ اصلیِ پند پیران و نامِ نویسنده و تاریخِ تألیفِ آن مطرح میکنیم. در پایان، با ذکر نمونههایی نشان میدهیم که تصحیحِ دوبارۀ پند پیران با استفاده از نسخههای خطی نویافته ضرورت دارد.
