نویسندگان

1 دانشیار و عضوهیات علمی گروه زبان و ادبیات عربی دانشگاه کاشان

2 کارشناس ارشد گروه زبان و ادبیات عربی دانشگاه کاشان

چکیده

یکی از انواع آشنایی‌زدایی در زبان، انتخاب بیان پارادوکسی است که از قوانین شناخته شده رستاخیز کلمات به شمار می‌رود و در حوزه بوطیقاهای جدید و زبان‌شناسی قرار می‌گیرد.ادیبان تاری‌زبان در بهره‌گیری از این ترفند ادبی غافل نمانده‌اند.آنان به ویژه در ادبیات عرفانی، غنی‌ترین جلوه‌های پارادوکسی زبان را به کار گرفته‌اند.آمیختگی عرفان با ادب و تحول تکاملی ادبیات از سادگی به ژرفایی را می‌توان مهم‌ترین عامل گسترش متناقض‌نما در ادب عربی برشمرد.
با واکاوی دیوان کبیر محی‌الدین بن‌عربی، عارف قرن ششم هجری در می‌یابیم که بسامد متناقض‌نمایی در عرفان زاهدانه نسبت به عرفان عاشقانه بیش‌تر است و هر چه فاصله دو سویه متناقض در دیوان ابن‌عربی کم تر می‌شود، بر بلاغت سخن او افزوده می‌گردد و پایه و مایه سخنش بالاتر می‌رود.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Paradox in Ibn Arabi’s Divan-e-Kabir

نویسندگان [English]

  • Rohollah Sayyadi Nezhad 1
  • Fatemeh Samiei Volujerdi 2

1 Assistant Professor of Arabic language & literature, Kashan University, Iran

2 MA student of Arabic Language & literature, Kashan University

چکیده [English]

A way of defamiliarization in language is choosing paradoxical expression which is one of the recognized rules of resurrection of words and is studied in new poetics and linguistics. Arabic literary men were aware of this device. They specially used paradoxical language most in mystic literature. The most important reason for the expansion of paradox in Arabic literature is the emergence of mysticism in literature and also literature development from simplicity to depth.
Through a survey in Divan-e-Kabir by Mohiuddin Ibn Arabi, the mystic of six century, we see paradox more in ascetic mysticism rather than in amorous one. We also find out that the less the distance between two poles of paradox in Ibn Arabi’s Divan, the more his eloquence of speech.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Keywords: paradox
  • Ibn Arabi
  • Arabic poem
  • Shath
  • Mysticism